20-09-2006, 00:00
Wybieranie właściwych międzyczasów wykonywania zapobiegawczych prac remontowych jest jednym z najtrudniejszych zadań, od dawna jest przyczyną konfrontacji pomiędzy inżynierami utrzymania ruchu a analitykami. Musimy rozumieć, jak przebiegają fizyczne procesy i zmiany materiałowe w czasie, i jak te zmiany w ostateczności prowadzą do sytuacji awaryjnych. Rozumienie jak częstość awarii zależy od funkcji czasu jest podstawą do wyboru właściwego podejścia, dlatego przedstawimy metodę opartą na analizie statystycznej.
Proces wyboru czynności powinien rozpoczynać się od poznania zależności pomiędzy wiekiem a niezawodnością dla danego schematu awarii. Jeśli znamy zależność wiek–niezawodność, wówczas mamy informację umożliwiającą wybór międzyczasu wykonywania czynności w oparciu o resurs (ustalony doświadczalnie i teoretycznie okres pracy sprzętu, w czasie którego zagwarantowane jest bezpieczeństwo i sprawność eksploatacyjna) lub czas. Jeśli znamy funkcję gęstości awarii (ang. FDF – Failure Density Function) dla populacji zdarzeń awarii, na podstawie danych statystycznych możemy wybrać okres międzyremontowy uwzględniający akceptowany przez klienta poziom ryzyka wystąpienia awarii.
Przypuśćmy, że wykres FDF ma kształt normalny (wykres w kształcie dzwonka), gdzie oś x jest czasem pracy, a oś y jest prawdopodobieństwem awarii. Lewa część wykresu może być dość długa, wyznaczając długi czas, gdy prawdopodobieństwo awarii jest znikome, a urządzenie ma praktycznie stały współczynnik awaryjności. W miarę przesuwania się w prawą stronę, rozpoczyna się wzrost prawdopodobieństwa wystąpienia awarii w miarę jak akumuluje się czas pracy maszyny, możemy zdecydować, jak długo będziemy czekać z obsługą. To jest moment, w którym ryzyko klienta musi być brane pod uwagę. Możemy wybrać poziom ryzyka, wybierając procent powierzchni pod wykresem FDF, który będziemy tolerować przed dokonaniem czynności technicznych.
Komentarze